Kürtlerin bir araya gelerek ulusal birliklerini oluşturmaları gerektiğini söyleyen Êzidî sosyolog Azad Barış, “Birlik olup Kürdistan’ın tüm sorunlarının yanı sıra Şengal’i de bir problem olarak ele alıp sorunu uluslararası arenada birlikte çözelim diyoruz” dedi.
DAİŞ’in 3 Ağustos 2014 tarihinde Şengal’e saldırması ve çocuk, kadın, yaşlı ayırt etmeksizin katliamdan geçirmesi, geçmişten bu yana sürekli yok etme politikalarına maruz kalan Êzidîlerin 73’üncü katliamı olarak tarihe geçti. Katliamın üzerinden geçen 4 yılda Êzidî sosyolog Azad Barış, yaşananları Mezopotamya Ajansı’ndan (MA) Muhammet Doğru’ya anlattı.
“Musul’un işgali olacakların habercisiydi”
3 Ağustos 2014 tarihine gitmenin kolay olmadığını belirten Barış, “O gün insanlık daha kendi çocukluk uykusundayken daha önceden planlanmış, tahribat gücü çok yüksek olan çeteler grubu geldi. Sadece başka bir şeye inandıkları için, başka şekilde konuştukları için, kültürleri farklı olduğu için bir topluluk saldırıya uğradı. Êzidîlerdi bu topluluk. Ama onun öncesinde insanlık da bunun emarelerini almıştı. Özellikle; bizim orada yaşayan akrabalarımız, arkadaşlarımız bunu biliyordu. Çünkü hemen yanı başlarında Musul işgal edilmişti. Ve bunlar bildirilerle dünyaya deklare ettikleri ‘yeni yaşam manifestolarıyla’ karanlık bir dünyanın kabusunun her yere kol gezeceğini söylüyorlardı” dedi.
“Çağrılarımıza yanıt verilmedi”
Êzidîlerin ilişkide oldukları Irak Merkezi Hükümeti ve Federal Kürdistan Bölgesel Yönetimi’ne, “Bize sahip çıkın, önlemleri alın, büyük bir tehlikeyle karşı karşıyayız” çağrısında bulunduğunu; fakat kimsenin bu çağrıyı ciddiye almadığını dile getiren Barış, şöyle devam etti: “Dolayısıyla; 3 Ağustos sabahı saat 3.00’e doğru başlayarak neredeyse bir gün içinde 300 bin insanın evlerini, köylerini, kasabalarını terk etmesine, on binlerin ölümüne, bir o kadarının da esir alınıp Arap çöllerine sürülmesine sebebiyet verildi. Zaten biz Êzidîler, o güne ferman diyoruz. Bizim kendi literatürümüz ve dünya anlayışımızda o güne kadar yaşamış olduğumuz 72’nci fermana bir ek geldi ve 73’üncü oldu. Fermanın bizim dilimizde diğer dillere tercümesi ise jenosit demek. Büyük bir katliam yaşandı o gün” dedi.
“İlk defa topraktan koparıldık”
Êzidîlerin Kürtlerden kendilerine ihanetin gelemeyeceğini düşündüklerini ifade eden Barış, tam da o günü önemli kılan meselenin bu olduğunu söyledi. Êzidîlerin Şengal’le birlikte “Mirina duyemîn” diye iki ölümden bahsettiklerini aktaran Barış şunları ifade etti: “Birinci ölüm DAİŞ, Arap fikriyatı ve Baasçılık saldırısı ile Êzidîleri kültüren ve fiziken öldürmekti. Ama ikinci ölüm ise topraktan koparmaktır. Çünkü, tarihteki bütün fermanlara rağmen Êzidîler kendi topraklarını terk etmedi. Özellikle; Bölgesel Kürt Yönetiminin ve Barzani ailesinin sorumluluğundaki peşmergelerin bir hafta önce geri çekilme hazırlıklarını yapıp halka haber vermemesi ve Êzidî halkını, kadınlarını, çocuklarını, yaşlılarını o vahşilerle baş başa bırakmasıdır. Hafızamızda kalan büyük şeylerden biri budur. Çünkü ilk defa topraktan koparıldık biz. Topraktan koparılmamız Kürt Bölgesel Yönetimi’nin eliyle yapıldı. Peşmergeleri suçlamıyorum. Ama arkalarındaki siyasi iradenin büyük bir ihanet düzeyinin içinde olduğu, planın bir parçası olduğu kesindir bizim açımızdan.”
“Toprağın sahiplenmesi gerektiğini söyledik”
Katliamın üzerinden 4 yıl geçmesine rağmen Federal Kürdistan Bölgesel Yönetimi’nin Êzidîleri cciddiye alınacak tek bir özür dilemediğini de sözlerine ekleyen Barış, “Biz Êzidîler, ilk günden itibaren bütün yaşanmışlıklara rağmen bu toprağın sahiplenmesi gerektiğini söyledik. Bütün kutsallarımız orada. Ve bunun tek koşulu Kürt Ulusal Birliği’ni oluşturmaktı. Kürt siyasi hareketlerinin bir araya gelip o yaşanmış olan felaketin, katliamın yaralarını sarmak, bir şekilde iyileştirmesi gerekiyordu. Fakat hiç kimse bir araya gelip de bunu düşünmedi. Sadece dünyaya daha seküler bakan halkları, toplumları kendi manifestosunun birincil koşulu haline getirmiş olan Kürt modern hareketi biraz bu meseleye el attı. Zaten o gün, bizim dini tasvirlerimize göre; 7 HPG’li kahraman olmamış olsaydı ölüm on binlerle sınırlı kalmayacaktı, yüzbinleri aşabilirdi” diye belirtti.
“Sorunu uluslararası arenada birlikte çözelim diyoruz”
Barış, Kürtlere şu çağrıda bulundu: “4 yıldır boylu boyunca ortalıkta duran ve yara bere içinde olan Êzidî cesedini bir şekilde birlikte toprağa gömün. Ama yasını tutarak gömün. Çünkü yas yüzleşme yeridir. Biz yasını yaşamadan bir sonraki adımı atamayız. Ama bize yasımızı yaşatamadılar. 4 parça Kürdistan’daki Kürtlerin ulusal birliklerini oluşturmalarını rica ediyorum. Birlik olup Kürdistan’ın tüm sorunlarının yanı sıra Şengal’i de bir problem olarak ele alıp onun çözümleri üzerinden bize danışarak, önerilerimizi alarak bu sorunu uluslararası arenada birlikte çözelim diyoruz.”
